Historia
Początki
Historia Jarosławskiego Klubu Sportowego zaczyna się jeszcze przed wybuchem I wojny światowej. Pod patronatem miejscowego Towarzystwa Gimnastycznego “Sokół” w 1906 roku powstaje klub sportowy z sekcją piłki nożnej pod kierownictwem F. Skopali. Piłkarska drużyna przybiera nazwę “Pogoń”. W 1909 roku posiada już zatwierdzony statut, a zarazem zgłasza się, początkowo jako filia lwowskiej “Pogoni”, do rozgrywek ligowych Galicji Wschodniej. W tym czasie w drużynie tej grali między innymi: Zając, Zawadil, Skopal, Spirydowicz, Czubryt, Nowak-Przygodzki, Rosenblüht, Weinstein i bramkarz Haszczyc. Zespół Pogoni Jarosław zaliczano do II klasy B Związku Piłki Nożnej Galicji Wschodniej.
Okres międzywojenny
Po I wojnie światowej, nadal pod patronatem TG Sokół, klub wznowił działalność pod zmienioną nazwą: Sokoli Klub Sportowy “Jarosłavia”. Zespół piłkarski zgłoszono po raz pierwszy do rozgrywek klasy C okręgo lwowskiego, podokręgu jarosławsko-przemyskiego w 1922 roku. Rywalami jarosławskich piłkarzy były wówczas zespoły przemyskie: Polonia III, Haschachar, Sparta, Labor i Hagibor, a także Dror Jarosław i Orzeł Łańcut.
W dwudziestoleciu międzywojennym grano również w siatkówkę i koszykówkę. Bardzo popularna była lekkoatletyka, która ściągała na stadion “Sokoła” przy ul. Słowackiego ogromne rzesze kibiców. Niestety, kłopoty finansowe spowodowały, że w roku 1927 zawieszono nawet na pewien czas działalność sekcji piłkarskiej, z której spora część zawodników przeniosła się do tworzonej przez wojsko drużyny “Ogniska”. Wojskowy klub stał się piłkarską siłą numer jeden w mieście, podczas gdy Jarosłavii pozostała rywalizacja w niższych klasach rozgrywkowych.
Z końcem 1938 roku Jarosłavia uniezależniła się od TG Sokół, przyjmując nazwę Jarosławski Klub Sportowy. W drużynie piłkarskiej grali między innymi: bramkarz Chruszcz, Karol Arendt, Szybalski, Feret, Karol Domiczek i Franciszek Kardasiński, zaś w sekcji gimnastycznej Jan Staśko, Władysław Żurek, Stefan Klisko, J. Staszewski i inni. Niestety działalność klubu została szybko przerwana przez wybuch II wojny światowej.
Lata 40. i 50. XX wieku
Po wyzwoleniu z hitlerowskiej okupacji, już 20 sierpnia 1944 roku reaktywowano działalność JKS, wybierając zarząd z prezesem Leopoldem Arendtem na czele. Pierwszym celem klubu było odzyskanie lokalu po TG Sokół oraz boiska. Zawodnikami sekcji piłki nożnej byli wówczas: Józef Teichman, Karol Melnarowicz, Nietrzeba, Ludwik Melnarowicz, Józef Chudzicki, Mieczysław Kanikuła, Kazimierz Dziurgot, Marian Wąsacz, Henryk Turczynowski, Ludwik Mielnicki, Tadeusz Stryjkowski, Zdzisław Domino, Alfred Streit, Tadeusz Drzewiński, a niedługo potem dołączyli do nich: Zbigniew Michno, Jan Żak, Zbigniew Bilik i inni. Oprócz drużyny piłkarskiej szybko pojawiły się kolejne sekcje: gimnastyczna, bokserska, siatkówki mężczyzn, tenisa stołowego, koszykówki mężczyzn, hokeja na lodzie, akrobatyki, turystyczna, szachowa oraz teatralno-rozrywkowa.
Ważnym wydarzeniem w historii klubu była budowa własnego stadionu, którego otwarcie nastąpiło 25 maja 1947 roku. Z tej okazji zorganizowano turniej piłkarski z udziałem JKS, Rzemieślniczego KS Jarosław, Polonii Przemyśl i Wisły Kraków, a także mecz siatkówki JKS - Wisła Kraków, popisy akrobatów i gimnastyków oraz turnieje tenisowe i szachowe. W tym samym czasie piłkarze JKS toczyli zacięte boje najpierw o mistrzostwo okręgu, a następnie o awans do I ligi. Po pamiętnych zwycięstwach nad Legią Krosno, Tarnovią i Partyzantem Kielce jarosławianie prowadzili w swojej grupie eliminacyjnej i byli o krok od awansu do ostatniej rundy kwalifikacji. Niestety, pozaboiskowe decyzje przy “zielonym stoliku” spowodowały anulowanie dwóch zwycięstw oraz zawieszenie kilku podstawowych graczy. JKS zajął ostatnie miejsce w grupie, a do dalszych pojedynków przeciwko Legii Warszawa, Widzewa Łódź, Lechii Gdańsk i Ruchu Chorzów stanęła Tarnovia…
W latach 50. największe sukcesy święcili bokserzy JKS. Drużyna w zasadniczym składzie: C. Matyjewicz, Ferdynand Pająk, Ryszard Brygider, T. Dutkowski, Jerzy Kołcz, Kazimierz Łoziński, Alfred Skobyłko, A. Siedlarz, J. Michniowski, bracia Pasierbowie, E. Drapała, W. Boruta, S. Kamiński, E. Wienc, M. Sawicki, A. Fujara, Ryszard Blajer i inni wywalczyła dwukrotnie tytuł drużynowego mistrza województwa rzeszowskiego. Indywidualne tytuły mistrzów województwa zdobyli: Brygider, Matyjewicz, Pająk, Skobyłko, Michniowski, Łoziński, Sawicki i Boruta, a Łoziński i Brygider - również wicemistrzostwo Polski Zrzeszenia Sportowego “Spójnia”.
Lata 60., 70., i 80.
W latach 60. w klubie działały już tylko 4 sekcje (piłki nożnej, hokeja na lodzie, kajakarska i brydża sportowego), bowiem większość pozostałych zakończyła swoją działalność z końcem lat 50. Piłkarze regularnie występowali w rzeszowskiej lidze okręgowej (III liga) do roku 1965, w sezonie 1961/62 zajmując w niej 2. miejsce. Pod koniec tej dekady pojawił się w klubie zespół piłki ręcznej kobiet, a niedługo później również piłki ręcznej mężczyzn, koszykówki kobiet i siatkówki kobiet.
W 1977 roku zespół piłkarski prowadzony przez Michała Królikowskiego wywalczył w pięknym stylu awans do III ligi. Zawodnikami JKS byli wówczas: Jerzy Jabłoński, Ryszard Kluz, Edward Kilar, Leszek Strawa, Henryk Osiński, Ryszard Misiąg, Alfred Kilar, Wiesław Szeląg, Wiesław Sobczak, Marek Strenczak, Andrzej Papciak, Andrzej Pukal, Andrzej Gmyrek, Rudolf Sacher, Józef Maziarek, Roman Łemecha, Jan Koralewicz, Jerzy Strączkowski i Bogdan Macieńko. Pomimo dobrego początku rozgrywek, przygoda z III-ligowymi boiskami trwała jedynie 2 sezony, a na kolejny awans trzeba było poczekać aż 12 lat.
W tym czasie pierwsze sukcesy zaczęły odnosić również piłkarki ręczne, których sekcja założona została w 1969 roku przez Antoniego Wańkowicza. Już w 1973 roku jarosławskie szczypiornistki awansowały do III, a w 1978 - do II ligi. Głównymi autorkami tego sukcesu były: Weronika Osada, Alina Socha, Bożena Rubin, Maria Bodnar, Maria Kiper, Weronika Kiper, Alina Buczkowska, Barbara Wieczorkiewicz, Ewa Jurasińska, Marzena Rączka, Elżbieta Onuca, Elżbieta Uszyńska, Genowefa Płocica, Stanisława Pachołek, Maria Kocz, Janina Tomas, Danuta Rusinek, Maria Pryma, Zofia Mazurek i Ewa Bartoszek oraz trener Jauary Pałys.
W latach 80. powstała również, prowadzona przez Mieczysława Kycia i Ryszarda Brygidera, szkółka bokserska. Borykający się z problemami finansowymi klub skupił się jednak na prowadzeniu jedynie drużyn piłkarskich, szczypiornistek, koszykarek, brydżystów oraz dżudoków.
Złote lata szczypiornistek
Rok 1991 był niezwykle udany dla obu najpopularniejszych sekcji JKS. W III lidze ponownie zameldowali się, trenowani przez Marka Strenczaka, piłkarze. Autorami awansu byli: Ryszard Kulpa, Wiesław Hajduk, Grzegorz Droński, Piotr Mastek, Mariusz Orzechowski, Jacek Pruchnicki, Marek Strawa, Bogdan Zając, Robert i Wiesław Makarowscy, Wasyl Malik, Arkadiusz Sękiewicz, Jerzy Tolak, Stanisław Wójcicki, Jerzy Wójcik, Waldemar Wyczawski, Andrzej Dąbrowski, Adam Halbina, Wasyl Karpin, Dariusz Pietryna, Krzysztof Romanow i inni. Występy w III lidze trwały tym razem 3 lata, zaś po kolejnych 3 sezonach trener Strenczak powtórzył swój wyczyn, do tej pory jako ostatni trener “czarno-niebieskich”.
Jeszcze większe gratulacje zbierały w 1991 roku szczypiornistki, trenowane przez Anatolija Glebowa, które wywalczyły pierwszy w historii klubu awans do I ligi. Przygoda z ekstraklasowymi parkietami trwała tylko 1 sezon, ale niedługo potem (w 1995 roku) nastąpił ponowny awans do krajowej elity. Autorkami tego sukcesu były: Alicja Główczak, Mariola Dratwa, Marzanna Ulma, Małgorzata Zarzycka-Dobosz, Tatiana Siczkowa, Irina Awdiejewa, Wanda Wójcik, Anna Bury, Barbara Bosak, Alina Magiera, Jolanta Kopeć, Regina Fiałek, Jadwiga Jarosz-Zbierak, Agnieszka Sykała-Olesek, Monika Kmiotek, Monika Cholewa, Wioletta Gilarska oraz trener Walery Matwiejew. W pierwszym sezonie (1995/96) jarosławianki zajęły w lidze 10. miejsce. W kolejnym odniosły największy sukces w swojej historii, zdobywając brązowy medal MP.
W sezonie zasadniczym (1996/97) JKS uplasował się na 4. miejscu w tabeli i w pierwszej fazie play-off spotkał się z Sośnicą Gliwice, wygrywając z nią 2:1. W walce o finał MP jarosławianki uległy 1:3 Montexowi Lublin, a w meczach o 3. miejsce spotkały się z Zagłębiem Lubin. Po dwóch zwycięstwach u siebie (27:22 i 28:26 po dogrywce) jarosławianki zagrały w Lubinie w składzie: Alicja Główczak, Marzanna Ulma, Larissa Duchnowa, Marta Cytlau, Swietłana Mańkowa, Małgorzata Byzdra, Sylwia Pociecha, Małgorzata Filip, Małgorzata Dobosz, Wioletta Gilarska i Monika Cholewa. Po porażce 18:23 i wygranej 27:25 (po dogrywce) JKS świętował pod wodzą trenera Józefa Cebularza zdobycie brązowego medalu.
Nie był to jedyny sukces piłkarek w tamtym sezonie. Zespół dotarł również do finału Pucharu Polski, w którym uległ w Lublinie Montexowi 25:27. Ponieważ lublinianki były także mistrzyniami Polski i rywalizowały w Lidze Mistrzyń, JKS zagrał w Pucharze Zdobywców Pucharów. W I rundzie nasze szczypiornistki zagrały 2 mecze wyjazdowe z tureckim Anadolu Uni Eskisehir. Przegrana 23:24 i zwycięstwo 26:24 dały awans do II rundy, w której JKS zmierzył się z rosyjskim Łuczem Moskwa. Oba rozegrano w Jarosławiu, lecz niestety w obu górą były rywalki (23:15 i 26:23).
Pod szyldem JKS szczypiornistki rywalizowały w ekstraklasie do roku 2000. Niestety oddzielenie się od macierzystego klubu (od tej pory drużyna grała jako Jarosłavia) nie uchroniło zespołu od degradacji i niemal całkowitego upadku sekcji.
Ostatnie lata ciężko porównywać do dawnych okresów świetności klubu. Pozostała jedynie sekcja piłki nożnej, której drużyna seniorów balansowała w ostatnim czasie między IV a V ligą. Jubileuszowy sezon 2008/09 piłkarze zakończyli w IV lidze na 8. miejscu. Oby w najbliższym czasie przynieśli kibicom kolejne powody do radości…