21 marca 1954 (niedziela)

Pierwszy występ beniaminka III ligi rzeszowskiej Gwardii należy uważać w pełni za udany. Gwardziści wygrali zupełnie zasłużenie, a wynik tego spotkania mógłby być jeszcze większy, gdyby nie indywidualna gra Kowalskiego, który zapominał w pewnych momentach o nawiązaniu współpracy ze skrzydłami, które w tym dniu były dobrze dysponowane. Tak Robotycki jak i Piwczyk strzelali z każdej pozycji, ale niestety musieli często sami wywalczać sobie piłki. Jeszcze w pierwszej połowie Jurkiewicz starał się nawiązać współpracę ze skrzydłowymi. Po przerwie, gdy w miejsce Jurkiewicza wszedł Głuchowski, akcje nie były już takie płynne. Trzeba jeszcze zaznaczyć, że od wyższej porażki uchronił Spójnię ich bramkarz Walosek, który miał pełne ręce roboty, obraniając wiele niebezpiecznych piłek.

Bramki dla Gwardii zdobyli: już w 3. minucie Piwczyk z podania Jurkiewicza, w 26. minucie Kowalski po ładnej akcji całego napadu, w 36. minucie Piwczyk i w 75. minucie Robotycki. Oceniając spotkanie rzeszowskiej Gwardii ze Spójnią musimy przyznać już po pierwszym występie, że będzie to groźny przeciwnik dla pozostałych zespołów III ligi. Ale by uzyskiwać dalsze zwycięstwa, należy systematycznie trenować, a Kowalski jako kierownik ataku musi pamiętać o tym, że gra solowa nie doprowadza do niczego.

---

28 marca 1954 (niedziela)

Typowana na ogół na zwycięzcę drużyna rzeszowskiej Stali o mało nie zeszła z boiska w Jarosławiu pokonana. Szczególnie w pierwszej połowie gry zawodnicy Stali razili niezgraniem. W wyniku tego już w 6. minucie gry Spójnia, nie bez winy bramkarza Stali Mysiaka, zdobywa ze strzału Frankowa pierwszą bramkę. Dwie dalsze bramki zdobywa Streit. Współautorem zdobytych przez Spójnię bramek był m.in. obrońca Stali Woźniak, który nie pilnował swej pozycji i pozwolił zawodnikom Spójni na swobodne oddawanie strzałów. Jedyną bramkę dla Stali zdobywa przed przerwą Kura. Anioła i Pieczonka nie wykorzystują w tym okresie szeregu doskonałych sytuacji do zdobycia bramek.

Po przerwie Stal zagrywa o wiele lepiej. Na zawodnikach Spójni widać było wyraźne zmęczenie. Dość groźny poprzednio atak Spójni po przerwie nie może zdobyć się na oddanie ani jednego groźniejszego strzału. W tym okresie Pieczonka ze Stali zdobywa po kolei trzy bramki, ustalając wynik meczu. Stal była drużyną wyraźnie lepszą i wygrała zasłużenie. Doskonale zagrali pomocnicy Baran i Ludwig. Bramkarz Mysiak i formacje obronne tym razem nie zachwyciły. Spójnia Jarosław ustępowała Stali wyraźnie. Najlepszymi z tej drużyny byli - obrońca Gajewski oraz bramkarz Walosek, który za puszczone bramki nie ponosi winy.

---

4 kwietnia 1954 (niedziela)

Niedzielne spotkanie o mistrzostwo III ligi pomiędzy rzeszowskim Ogniwem a jarosławską Spójnią wywołało duże zainteresowanie wśród sympatyków rzeszowskiej drużyny, którzy spodziewali się, że może tym razem Ogniwo zdoła wywalczyć pierwsze punkty. Niestety zawiedli się mocno, gdyż gospodarze zagrali bardzo słabo i przegrali z jarosławską Spójnią w stosunku 0:1. Bramka padła w 2. minucie meczu ze strzału Słobodziana i od tej pory aż do ostatniego gwizdka sędziego napastnicy obu zespołów nie zdobyli się na konkretny strzał w kierunku bramki. Sam mecz stał na bardzo słabym poziomie i w niczym nie przypominał rozgrywek o mistrzostwo III ligi. Wielu z publiczności twierdziło nawet, że przedpołudniowe spotkanie rzeszowskiej Spójni z rezerwą krośnieńskiego Włókniarza (3:0 dla Spójni) stało na wyższym poziomie.

Rzeszowskie Ogniwo wystawiło eksperymentalny skład, wstawiając tym razem Łopusińskiego na prawe skrzydło w miejsce kontuzjowanego Kieca. Zawodnik ten i na tej pozycji wypadł zupełnie źle. W liniach defensywnych najlepiej spisali się Książek, Sołtys i Bąk. Najsłabiej w linii napadu zagrał Majewski, który zmarnował kilka idealnych pozycji. Naszym zdaniem kierownictwo rzeszowskiego Ogniwa winno zrezygnować mimo wszystko z "zagranicznych gwiazd", a przychylić się do koncepcji trenera Emila Kotelnickiego i wstawić zawodników z drugiej drużyny. W każdym razie kierownictwo sekcji musi poważnie zastanowić się nad zespoleniem swego składu, gdyż trzecia już porażka, i to przy dziewięciu drużynach w III lidze, grozi poważnie spadkiem. Jarosławska Spójnia, mimo że odniosła zwycięstwo, nie zachwyciła zbytnio. Również i jarosławski napad grał bez żadnej myśli. Bramkarz Walosek nie mógł wykazać swych umiejętności, gdyż "oszczędzali" go wybitnie napastnicy Ogniwa, którzy starali się strzelać celnie, ale nie w bramkę.

---

25 kwietnia 1954 (niedziela)

Budowlani z miejsca przejęli inicjatywę, by przeważać przez kilkanaście minut. W tym okresie Spójnia zagraża tylko wypadami, a wszelkie akcje łamały się na przedpolu bramkowym gości. Pierwszą bramkę zdobyli Budowlani dość przypadkowo z zamieszania. Taką samą bramkę zdobyła Spójnia. Silny strzał Streita wypuścił Mańkowski z rąk, a nadbiegający Franków uzyskał wyrównanie. Po zmianie stron gra się ożywia, gdyż oba zespoły dążą do zmiany wyniku.

---

9 maja 1954 (niedziela)

Już w 2. minucie Ogniwo zdobywa prowadzenie ze strzału Jurka, który przedłużył podanie pomocnika. Gra jest otwarta i nie notujemy jakiejkolwiek przewagi. W 15. minucie Cząstka zdobywa wyrównanie i remisowo kończy się pierwsza połowa meczu. Po zmianie stron chwilową przewagę mają gospodarze, a Streit po ładnym zagraniu całego ataku zdobywa w 66. minucie prowadzenie. Wynik taki utrzymał się do 81. minuty. Na 9 minut przed zakończeniem meczu sędzia zarządził rzut karny przeciw Spójni i Ogniwo wyrównało na 2:2. W ostatniej dosłownie minucie meczu Ogniwo zdobywa zwycięską bramkę ze strzału Żołnierowicza.

---

16 maja 1954 (niedziela)

Wynik tego meczu przeszedł najśmielsze oczekiwania wszystkich sympatyków piłki nożnej i pilnych obserwatorów III ligi. W pięciu meczach drużyna Stali zdobyła tylko dwie bramki. Aż tu nagle w jednym meczu strzeliła trzynaście. Gospodarze mieli zdecydowaną przewagę i zagrali jeden z najlepszych swych meczów w sezonie. Najproduktywniejszym z zawodników był Opoka, a przede wszystkim kierownik napadu Patkolo, który był inicjatorem wszystkich akcji.

Prawdziwe ostre strzelanie mieliśmy w Stalowej Woli. Patkolo po grze na wszystkich pozycjach ataku zaaklimatyzował się, tym razem na dłuższy okres, na stanowisku kierownika napadu. Dodanie mu dobrych współpartnerów - Opoki z prawej strony i Kozerskiego z lewej, ożywiło tę formację, która w jednym meczu potrafiła odrobić dotychczasowe zaległości, poprawiając sobie dodatnio stosunek bramek.

---

23 maja 1954 (niedziela)

Niewielu widzów przybyło w Jarosławiu na mecz miejscowej Spójni z Włókniarzem Krosno. Przegrana Spójni z ubiegłej niedzieli w Stalowej Woli i padający deszcz nie zapowiadały specjalnie ciekawego meczu. Tymczasem było zupełnie inaczej. Gra była żywa, dość szybka i pełna ciekawych sytuacji. Pierwsza połowa spotkania wcale nie zapowiadała, że krośnianie stracą w Jarosławiu jeden punkt. Dosłownie od pierwszej minuty gry atak Włókniarza, w którym po raz pierwszy wystąpił w rozgrywkach ligowych Jędrzejczak, sunie na bramkę Waloska. Wystarczy powiedzieć, że dwa rzuty rożne bite przez krośnian omal nie skończyły się zdobyciem bramki. Już w 6. minucie Skowronek strzela na bramkę, Walosek wybija w pole, ale nadbiegający Olszówka lokuje piłkę w siatce. W parę minut później Walosek znów broni ostry strzał Skowronka. Wprawdzie Turczynowski po nieudanym wybiegu Wierzbickiego wyrównuje, ale ten stan nie trwa długo, gdyż Gbyl bije wolnego i mokra, ciężka piłka mimo rozpaczliwej obrony Waloska wpada do siatki.

Na parę minut przed przerwą Spójnia ma okazję do wyrównania, gdyż Mielnicki bije rzut karny. Jednakowoż bramkarz Włókniarza ładnie broni i piłka wraca znów pod nogi Mielnickiego, który strzela na bramkę, ale Wierzbicki jest na miejscu i wybija ostry strzał zawodnika Spójni na aut. W minutę po przerwie Gbyl z wolnego podwyższa wynik na 3:1. Choć Włókniarze dalej atakują, Spójnia wypadami zaczyna również zagrażać bramce Wierzbickiego. W czasie jednego z takich wypadów Pałczyński zdobywa nie bez winy obrony Włókniarza drugą bramkę dla swych barw. Na 20 minut przed końcem Słobodzian główką z podania Paszkowskiego wyrównuje. Obie drużyny dążą teraz do zmiany wyników, ale nie udaje się to ani jednej, ani drugiej stronie. Sędziował Morawetz z Rzeszowa.

I znów niespodzianka, tym razem większego kalibru. Postarali się o nią z jednej strony piłkarze jarosławskiej Spójni, a jeszcze więcej krośnianie. Nawet optymiści z Jarosławia i pesymiści z Krosna nie wierzyli, że Spójni po zainkasowaniu w Stalowej Woli 13 bramek będzie w stanie tydzień później spisać się tak dzielnie w meczu z Włókniarzem. O mały włos spotkanie zakończyłoby się kompromitacją dla krośnian (Spójnia nie wykorzystała rzutu karnego). Utrata jednego punktu ze słabym stosunkowo przeciwnikiem, a jak widać z powyższego groźnym na swoim podwórku, każe wątpić w formę piłkarzy grodu podkarpackiego. Jeden nasuwa się wniosek. Nie ma w III lidze faworytów, a zespoły zagrożone spadkiem bronią swych pozycji w szeregach ligowych.

---

30 maja 1954 (niedziela)

Ostatni mecz w pierwszej rundzie mistrzostw III ligi rozegrany w Przemyślu, przyniósł w pełni zasłużone zwycięstwo gospodarzom, dla których bramki zdobyli Jezierski, Lewandowski i Seneczko. Jedna bramka dla Spójni wypadła ze samobójczego strzału Ochalskiego. Mecz rozpoczął się od szybkich ataków gospodarzy na bramkę Waloska, który w tym meczu był dobrze dysponowany, wyłapując silne strzały napastników Kolejarza. Pierwsza połowa zawodów nie wrożyła przegranej Spójni aż w stosunku 3:1. Obie drużyny często atakowały, jednak gubiły się w sytuacjach podbramkowych. Ostatnie minuty pierwszej części zawodów należały już do gospodarzy. Po zmianie stron do głosu dochodzą coraz częściej kolejarze, a ich napad zaczyna dużo strzelać i to dość groźnie. Walosek ma pełne ręce roboty i broni z dużyn powodzeniem silne strzały Bomersbacha, Piwowara czy też Seneczki. Zaznacza się duża przewaga gospodarzy, którzy w tym okresie zdobywają dwie dalsze bramki.