Historia Jarosławskiego Klubu Sportowego zaczyna się jeszcze przed wybuchem I wojny światowej. Pod patronatem miejscowego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w 1906 roku powstaje klub sportowy, a w nim sekcja piłki nożnej pod kierownictwem p. Skopali. Piłkarska drużyna przybiera nazwę "Pogoń". W roku 1909 ma zatwierdzony status, a zarazem zgłasza się, jako filia lwowskiej "Pogoni", z której często przyjeżdżali do Jarosławia jako instruktorzy i nauczyciele sportowi Kazimierz Cybulski (biegacz, jeden z najlepszych lekkoatletów) oraz Tadeusz i Wacław Kucharowie (piłkarze), do rozgrywek ligowych Galicji Wschodniej. W roku 1909 w drużynie tej grali między innymi: Zając, Zawadil, Skopal, Spirydowicz, Czubryt, Nowak-Przygodzki, Rosenblűcht, Weinstein i bramkarz Haszczyc. Zespół "Pogoni" zaliczano do II klasy B Związku Piłki Nożnej Galicji Wschodniej.

Po I wojnie światowej nadal pod patronatem TG "Sokół" klub rozpoczął działalność pod zmienioną nazwą: Sokoli Klub Sportowy "Jaroslavia". Zespół piłkarski zgłoszono po raz pierwszy do rozgrywek w 1922 roku do klasy C okręgu lwowskiego podokręgu jarosławsko-przemyskiego. Rywalami jarosławskich piłkarzy były zespoły przemyskie: Polonia III, Haschachar, Sparta, Labor i Hagibor, oraz Dror Jarosław i Orzeł Łańcut. Pierwszym znanym wynikiem z tego sezonu jest remis 0:0 z ŻTGS "Dror". W okresie międzywojennym grano również w siatkówkę i koszykówkę. Bardzo popularna była również lekkoatletyka, która ściągała na stadion "Sokoła" przy ulicy Słowackiego (oddany do użytku w 1925 roku) ogromne rzesze kibiców. Niestety kłopoty finansowe spowodowały, że w roku 1927 zawieszono nawet działalność sekcji piłkarskiej, z której wielu zawodników przeniosło się do tworzonej przez wojsko drużyny "Ogniska". Wojskowy klub stał się piłkarską siłą numer jeden w mieście i już w roku 1933 zawitał we Lwowskiej Lidze Okręgowej (zaplecze ekstraklasy w okręgu lwowskim), podczas gdy "Jaroslavii", która wznowiła w międzyczasie działalność, pozostała rywalizacja w niższych klasach rozgrywkowych.

Z końcem 1938 roku "Jaroslavia" uniezależniła się od TG "Sokół", przyjmując jednocześnie nazwę Jarosławski Klub Sportowy. W ekipie tej grali między innymi: bramkarz Chruszcz, Karol Arend, Szybalski, Feret, Karol Domiczek i Franciszek Kardasiński, zaś w sekcji gimnastycznej Jan Staśko, Władysław Żurek, Stefan Klisko, J. Staszewski i inni. Niestety wybuch II wojny światowej przerwał działalność klubu.

Po wyzwoleniu z hitlerowskiej okupacji już 20 sierpnia 1944 roku reaktywowano działalność JKS, wybierając zarząd z prezesem Arendem na czele, którego pierwszym celem było odzyskanie lokalu po TG "Sokół" oraz boiska. Pierwszymi zawodnikami sekcji piłkarskiej byli: J. Teichman, Karol Melnarowicz, Nietrzeba, Ludwik Melnarowicz, J. Chudzicki, Mieczysław Kanikuła, Kazimierz Dziurgot, Marian Wąsacz, Jan Żak, Henryk Turczynowski, Ludwik Mielnicki, Tadeusz Stryjkowski, Zdzisław Domino, Alfred Streit, T. Drzewiński, a w okresie późniejszym dołączyli też Zbigniew Michno, Jan Żak, Zbigniew Bilik i inni. Oprócz sekcji futbolowej szybko pojawiły się kolejne: gimnastyczna, bokserska, siatkówki mężczyzn, tenisa stołowego, koszykówki mężczyzn, hokeja na lodzie, akrobatyki, turystyczna, szachowa i teatralno-rozrywkowa.

Kolejnym ważnym krokiem w rozwoju klubu była budowa własnego stadionu, którego otwarcie nastapiło 25 maja 1947 roku, a w turnieju zorganizowanym z tej okazji zmierzyły się zespoły JKS, Rzemieślniczego KS Jarosław, Polonii Przemyśl i Wisły Kraków. Był to okres, w którym piłkarze JKS toczyli zwycięskie boje o mistrzostwo podokręgu i prawo gry w barażach o awans do nowotworzonej I ligi. Po zwycięstwach nad Legią Krosno, Tarnovią Tarnów i Partyzantem Kielce jarosławianie prowadzili w tabeli swojej grupy i byli o krok od awansu do ostatniej rundy eliminacji. Niestety pozaboiskowe decyzje spowodowały anulowanie dwóch spośród tych zwycięstw i zawieszenie kilku podstawowych graczy. JKS zajął ostatnie miejsce w grupie, a do dalszych gier (naprzeciw Legii Warszawa, Widzewa Łódź, Lechii Gdańsk i Ruchu Chorzów) stanęła Tarnovia...

W latach 50. największe sukcesy święcili bokserzy. Drużyna w zasadniczym składzie: C. Matyjewicz, F. Pająk, R. Brygider, T. Dutkowski, J. Kołcz, K. Łoziński, A. Skobyłka, A. Siedlarz, J. Michniowski, bracia Pasierbowie, E. Drapała, W. Boruta, S. Kamiński, E. Wienc, M. Sawicki, A. Fujara, R. Blajer i inni wywalczyła dwukrotnie tytuł drużynowego mistrza województwa rzeszowskiego. Indywidualne tytuły mistrzów województwa zdobywali: Brygider, Matyjewicz, Pająk, Skobyłka, Michniowski, Łoziński, Sawicki i Boruta, a K. Łoziński wywalczył mistrzostwo Zrzeszenia Sportowego "Spójnia".

Słabiej wiodło się innym sekcjom, jednak klub funkcjonował bez wiekszych kłopotów. Piłkarze regularnie występowali w rzeszowskiej lidze okręgowej (III liga) do roku 1968, w sezonie 1961/62 zajmując w niej nawet 2. miejsce. Problemy finansowe pojawiły się na początku lat 70. Klub postanowił skupić się na trzech sekcjach: piłki nożnej, piłki ręcznej kobiet oraz koszykówki kobiet. W 1977 roku zespół piłkarski prowadzony przez Michała Królikowskiego wywalczył w pięknym stylu awans do III ligi. Zawodnikami JKS byli wówczas: J. Jabłoński, R. Kluz, E. Kilar, L. Strawa, H. Osiński, A. Kilar, W. Szeląg, W. Sobczak, M. Strenczak, A. Papciak, A. Pukal, A. Gmyrek, R. Sacher, J. Maziarek, R. Łemecha, J. Koralewicz, J. Strączkowski, J. Macieńko, J. Popek. Pomimo dobrego początku rozgrywek, przygoda z III-ligowymi boiskami trwała jedynie 2 lata, a na kolejny awans trzeba było czekać aż 12 sezonów.

W tym czasie pierwsze sukcesy zaczęły święcić również piłkarki ręczne, których sekcja założona została w 1969 roku przez Antoniego Wańkowicza. Już w 1978 roku jarosławskie szczypiornistki wywalczyły awans do II ligi, a głównymi autorkami tego sukcesy były: M. Bodnar, A. Buczkowska, E. Jurasińska, M. i W. Kiper, M. Kocz, E. Onuca, S. Pachołek, G. Płocica, M. Rączka, D. Rusinek-Swięder, A. Socha, J. Tomas-Musiał, E. Uszyńska, B. Wieczorkiewicz oraz trener January Pałys.

Rok 1991 był udany dla obu najpopularniejszych sekcji klubu. W III lidze ponownie zameldowali się, prowadzeni tym razem przez Marka Strenczaka, piłkarze. Autorami awansu byli R. Kulpa, W. Hajduk, P. Mastek, M. Orzechowski, J. Pruchnicki, M. Strawa, B. Zając, R. i W. Makarowscy, W. Malik, A. Sękiewicz, J. Tolak, S. Wójcicki, J. Wójcik, W. Wyczawski, A. Dąbrowski, A. Halbina, W. Karpin, D. Pietryna, K. Romanow i inni. Przygoda z III ligą trwała tym razem 3 lata, zaś po kolejnych 3 sezonach trener Strenczak powtórzył swój wyczyn - do tej pory jako ostatni trener "czarno-niebieskich"...

Również w 1991 roku swój pierwszy awans do krajowej elity wywalczyły szczypiornistki prowadzone przez Anatolija Glebowa, jednak przygoda z ekstraklasowymi parkietami trwała tylko 1 sezon. Ponowny awans nastąpił w roku 1995, a autorkami tego sukcesu były: Alicja Główczak, Mariola Dratwa, Marzanna Ulma (bramkarki), Małgorzata Zarzycka-Dobosz, Tania Sziczkowa, Irina Awdiejewa, Wanda Wójcik, Anna Bury, Barbara Bosak, Alina Magiera, Jolanta Kopeć, Regina Fiałek (obecnie Hołowaty), Jadwiga Jarosz-Zbierak, Agnieszka Sykała-Olesek, Monika Kmiotek, Monika Cholewa, Wioletta Gilarska (obecnie Nasiłowska) oraz trener Walery Matwiejew. W pierwszym sezonie (1995/96) jarosławianki zajęły w lidze 10. miejsce. W kolejnym odniosły największy sukces w swojej historii zdobywając brązowy medal MP.

Po sezonie zasadniczym (1996/97) JKS uplasował się na 4. miejscu w tabeli i w pierwszej fazie play-off spotkał się z Sośnicą Gliwice, wygrywając z nią 2:1. W walce o finał MP jarosławianki uległy 1:3 Montexowi Lublin, a w meczach o 3. miejsce spotkały się z Zagłębiem Lubin. Po dwóch zwycięstwach u siebie (27:22 i 28:26 po dogrywce) jarosławianki zagrały w Lubinie w składzie: Alicja Główczak, Marzanna Ulma, Larisa Duchnowa, Marta Cytlau, Swietłana Mańkowa (potem Kowalczuk), Małgorzata Byzdra, Sylwia Pociecha, Małgorzata Filip, Małgorzata Dobosz, Wioletta Gilarska i Monika Cholewa. Po porażce 23:28 i wygranej 27:25 (po dogrywce) JKS świętował pod wodzą Józefa Cebularza zdobycie brązowego medalu.

Nie był to jedyny sukces piłkarek w tamtym sezonie. Zespół dotarł też do finału Pucharu Polski, w którym uległ w Lublinie Montexowi 25:27. Ponieważ jednak lublinianki były także mistrzyniami Polski i rywalizowały w Lidze Mistrzyń, JKS jako finalista krajowego pucharu zagrał w Pucharze Zdobywców Pucharów. W I rundzie nasze szczypiornistki zagrały 2 mecze wyjazdowe z tureckim Anadolu Uni Eskisehir. Przegrana 23:24 i zwycięstwo 26:24 dały awans do II rundy, w której JKS zmierzył się z rosyjskim Łuczem Moskwa. Oba mecze rozegrano w Jarosławiu, lecz niestety w obu górą były rywalki (23:15 i 26:23).

Pod szyldem JKS szczypiornistki rywalizowały w ekstraklasie do roku 2000. Niestety oddzielenie się od macierzystego klubu (od tej pory grały jako Jaroslavia) nie uchroniło zespołu od degradacji w sezonie 2001/02 i ostatecznie od niemal całkowitego upadku sekcji.

Ostatnie lata ciężko porównywać do dawnych okresów świetności klubu. Pozostała jedynie sekcja piłkarska, której drużyna balansowała między IV a V ligą. Oby trwający obecnie jubileuszowy sezon okazał się dla Jarosławskiego Klubu Sportowego przełomowy...